Als je roept dat chocolade maken anders kan, moet je dat ook laten zien. Omdat wij willen dat alle chocolade wereldwijd 100% slaafvrij wordt, geven we ’t goede voorbeeld aan de grote chocolade jongens. Pas als zij ons voorbeeld gaan volgen, wordt 100% slaafvrije chocolade normaal.

In het 100% slaafvrij maken van onze eigen chocolade, kiezen we bewust NIET voor de makkelijke weg. We moeten een schaalbaar voorbeeld zijn, en dus volgen we de keten van de grote jongens. We halen onze cacao uit West Afrika, daar waar slavernij en uitbuiting nog veel te vaak  voorkomen. We werken samen met de grote chocolademaker Barry Callebaut en vragen hem zijn reuze fabriek aan te passen voor onze traceerbare cacao.

Wij willen laten zien dat iedereen commercieel succesvol chocolade kan maken zonder slavernij en uitbuiting. Zodat niemand meer een excuus kan verzinnen om weg te lopen voor z’n verantwoordelijkheden en kan zeggen: “da’s leuk kleine Tony’s Chocolonely dat jullie het zo doen, maar in de grote chocoladewereld werkt ’t net effe anders”.

Dus ja, wij spelen mee met de grote jongens. Wat maakt dat het wel allemaal net wat langer duurt voordat we 100% kunnen garanderen dat alle cacao in onze eigen reep 100% slaafvrij is. Maar we zijn hard op weg. Onze cacaomassa is al volledig bean to bar traceerbaar en eind 2016 moet ook onze cacaoboter* dat zijn. Dan pas kunnen we zeggen dat onze repen gemaakt zijn van 100% slaafvrije cacao.

Blaisekro voetbal toppers, in Ivoorkust.

Wat we hebben geleerd van tien jaar met de grote jongens meespelen? Nou, wij voegen 5 basis spelregels toe aan de wedstrijd:

1. Traceerbaarheid: als je weet van wie je jouw cacaobonen koopt, kun je niet je ogen sluiten voor misstanden die er spelen. Dus regel 1: struisvogeltje spelen mag niet!

2. Een hogere premie: omdat we de cacaoboeren met wie we samenwerken kennen en ze bezoeken, zien we met eigen ogen dat alleen een Fairtrade premie niet genoeg is voor een professionele boer om boven de armoedegrens te komen. We hebben onderzoek gedaan met onafhankelijke experts om te bepalen wat we zouden moeten betalen. Tony’s betaalde afgelopen jaar 25% meer dan de normale standaardcacaoprijs voor de boer. Dus regel 2: put your money where your mouth is!

3. Lange termijn relatie: als cacaoboeren weten dat zij de komende jaren hun oogst voor een hogere Tony’s premie kunnen verkopen, kunnen ze investeringen doen die verder gaan dan de dag van vandaag te overleven. Zo kunnen ze dan bijvoorbeeld nieuwe cacaoplantjes kopen voor een betere oogst of een schooluniform voor hun kinderen. Dus regel 3: geen one night stands, maar een relatie van minimaal 5 jaar!

4. Productiviteit: ja we moeten meer betalen voor de cacaobonen, maar als een boer daarnaast ook zijn productiviteit verhoogt gaat t twee, drie of wel meer keer zo hard. Vaak is het kennisniveau zo laag dat er verkeerd wordt gesnoeid, geen onderhoud wordt gedaan. Hiermee is veel winst te behalen. Dus regel 4: meer kennis, is meer oogst en meer inkomen!

5. Boerencoöperaties: in een chocoladewereld waar een paar grote jongens de dienst uit maken, moeten boeren samen een vuist maken en dus samenwerken. Dan pas wordt de macht gelijkwaardiger verdeeld. Dus regel 5: kies voor coöperaties en maak ze sterker!

Deze vijf basisregels zijn essentieel voor een slaafvrije cacao-oogst. Ze hangen met elkaar samen en je kunt niet 1 of 2 regels toepassen en dan denken dat je eerlijk in de wedstrijd zit. Dus grote jongens, doen jullie mee?

* Hoe dat precies zit met die boter vertellen we je in een van onze volgende blogs (een kleine cliffhanger…)